مشکلات عصبی: برخی از افراد مبتلا به بیماری سلیاک ممکن است به مشکلات عصبی مانند تشنج یا نوروپاتی محیطی (بیماری اعصاب که مربوط به دست و پا می‌شود) نیزمبتلا شوند.
بسیاری از افرادی که به بیماری سلیاک مبتلا هستند، به سرطان مبتلا نمی‌شوند و از این سه سرطان جان سالم به در می‌برند. معمولا در اثر پیگیری نکردن برای درمان احتمال ابتلای سلیاک به سرطان افزایش پیدا می‌کند.
● اگر آزمایش نشان دهد که شما به بیماری سل فعال مبتلا هستید، باید شروع به درمان کنید. در غیر این صورت، پزشک ممکن است درمان سل نهفته را توصیه کند.
«میکوباکتریوم توبرکلوسیس» به رنگ قرمز در خلط سل فعال[ویرایش]
واکسن بی‌سی‌جی برای اولین بار در سال ۱۹۲۱ در فرانسه بر روی انسان‌ها مورد استفاده قرار گرفت.[۱۰۷] با این حال این واکسن بی‌سی‌جی پس از جنگ جهانی دوم تنها در آمریکا، بریتانیا و آلمان به صورت گسترده پذیرفته شد.[۱۰۸]
[۱۰] سل می‌تواند هر قسمتی از بدن را آلوده کند اما معمولاً در ریه‌ها رخ می‌دهد شناخته‌شده به عنوان سل ریوی.[۱۱] سل خارج ریوی زمانی رخ می‌دهد که سل به خارج از ریه‌ها نفوذ می‌کند. سل خارج ریوی همچنین می‌تواند هم‌زمان با سل ریوی وجود داشته باشد.[۱۱] علائم و نشانه‌های عمومی عبارتند از تب، لرز، تعریق شبانه، از دست دادن اشتها، کاهش وزن و خستگی مفرط.[۱۱] همچنین پدیده انگشت چماقی قابل توجهی نیز می‌تواند رخ دهد.[۱۰] ریوی[ویرایش]
پزشک شما ممکن است درمان با استروئید برای کاهش التهاب روده یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن را به شما توصیه کنند. همه بیماران مبتلا به سلیاک باید به منظور بررسی پاسخ انشا در مورد سلامتی و بیماری به درمان پیگیری شوند.
● سایر عفونت‌ها، بیماری‌ها و شرایط بهداشتی نیز می‌توانند عفونت سل را پیچیده کنند، زیرا دسترسی کافی به مراقبت‌های پزشکی وجود ندارد.
در ادامه چند مورد از تشخیص‌های محتمل دیگر را مطرح می‌کنیم:
● اگر نتایج آزمایش قبلی نامشخص باشد، ممکن است به آزمایش‌های دیگری مانند سی‌تی اسکن قفسه سینه، برونکوسکوپی یا بیوپسی ریه نیاز داشته باشید.
دنبال رژیم غذایی مناسب برای بیماری سلیاک هستی؟ حتما با دکتر سلیاک مشورت کن.
آزمایش ادرار: اگر بیماری سل، مثانه را درگیر کند، در آزمایش ادرار سلول‌های چربی قابل تشخیص هستند.
[۷] همچنین، یک استعداد ژنتیکی[۳۸] نیز وجود دارد اما دانشمندان مشخص نکرده‌اند که چقدر مهم است.[۷] مکانیسم[ویرایش]
لوپوس نوعی بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم دفاعی بدن، علیه ارگان‌ها و بافت‌های پیوندی خودی عمل کرده و به‌آن‌ها آسیب می‌رساند. زنان در مقابل این بیماری ده‌برابر بیشتر از مردان آسیب‌پذیرند. این بیماری اغلب پوست و چندین اندام داخلی را درگیر می‌کند و با وجود اتوآنتی بادی در خون همراه است.